Bennie Helpt Gambia stopt ermee: ‘Het is goed zo’

Deze week begint Stichting Bennie Helpt Gambia met het laden van de allerlaatste container. Sinds 2004 vervoerde de hulporganisatie maandelijks talloze ladingen met hulpgoederen naar het West-Afrikaanse land. Bijna 20 jaar later valt noodgedwongen het doek.

Met pijn in het hart sluit Bennie Helpt Gambia de deuren. We spreken vrijwillig coördinator Wim Baarslag tijdens het opruimen van de opslagloods in Coevorden. Per april moet de hal leeg zijn. De gemengde emoties zijn duidelijk hoorbaar in zijn stem: ‘Het is jammer. Maar het is niet anders. We hebben er zeker driekwart jaar over gedaan om de knoop door te hakken. Iedere keer was het van: Laten we nog maar één container doen. Nu we een datum hebben geprikt groeien we daar naartoe.’ Baarslag zucht diep. Het besef dat er geen weg meer terug is dringt door. En dat geeft gek genoeg ook een stukje berusting: ‘Nee. Het is goed zo.’

‘Gebrek aan handjes’

De stichting stopt vanwege het gebrek aan vrijwilligers. Zo eenvoudig is de uitleg die Wim Baarslag geeft als we naar de reden vragen: ‘We moeten structureel mensen hebben die een vaste dag beschikbaar zijn. Er is veel te doen: telefoon, mail, administratie, boekhouding, pakketten aannemen .. er komt heel wat bij kijken voordat de goederen in Gambia zijn. En er zijn nog maar enkele vrijwilligers over,’ schetst Baarslag de penibele situatie. Hij noemt met name Mia, de 73-jarige zus van oprichter Bennie Ahlers die in 2015 overleed. En ook Annie, Gerard, Derk en Foppe steken de handen uit de mouwen. Zelf zou hij met zijn 67 jaar nog wel even door kunnen, klinkt het stoer. Al heeft hij nog geen moment van zijn oude dag kunnen genieten: ‘Daar wordt het nu wel tijd voor. Gewoon eens een stukje fietsen met mijn vrouw. We zijn niet voor niks met pensioen.’

Verbandmiddelen raken op

Dankzij Bennie Helpt Gambia kwamen de afgelopen jaren pallets vol verbandmiddelen en andere hulpgoederen terecht op plaatsen waar ze dringend nodig waren. Behalve deBesteEHBOdoos droegen vele andere sponsoren de stichting een warm hart toe. Aan spullen geen gebrek: ‘Nee, we kunnen elke maand met gemak een container vullen. Het is puur het ontbreken van handjes waardoor we moeten stoppen.’

Baarslag constateert wel dat de ziekenhuizen, politie- en hulpposten waar zijn stichting contact mee heeft helaas wel door de voorraad verbandmiddelen heen zijn: ‘We hadden in Gambia een eigen opslagloods. In noodgevallen kon daar verband worden afgehaald. Dat is op.’ Hij heeft wel goede hoop dat andere vervoerders het werk overnemen zodat de hulpgoederenstroom op gang blijft. Inmiddels is bekend dat het inleverpunt in Weerselo voor een half jaar op proef doorgaat met BeNeGambia. Ook GambiaforYou kan eventueel goederen ophalen in heel Nederland.

Samenwerking is lastig

Nederland kent tal van organisaties die zich inzetten voor Gambia. Ze komen bij elkaar in de Verenigde Stichtingen Gambia, kortweg VSG. ‘Daar zijn wij ook lid van,’ zegt Baarslag. ‘Dan weet je van elkaar wie waar mee bezig is. En op welke plek. Dan voorkom je dat drie organisaties tegelijkertijd bezig zijn met een nieuw dak voor een school. Die coördinatie is belangrijk. Maar stichtingen onderling, dat is een ander verhaal. We hebben het wel eens geprobeerd maar iedereen heeft er andere ideeën over. Hoe willen we mensen in Gambia helpen? Dat is altijd een beetje gedoe.’

C4M, Caring for Mobility

In de 20 jaar dat ‘Bennie’ actief is geweest in Gambia waren niet alle projecten succesvol. Zo zijn er speciale vrouwentuinen aangelegd die korte tijd later alweer waren verwoest. Liever memoreert Baarslag ervaringen die wel hun vruchten hebben afgeworpen. Zoals de samenwerking met Transport4Transport. In 2018 sloeg Bennie Helpt Gambia de handen ineen met deze stichting uit Hoogeveen. Ze vormden C4M, Caring for Mobility, een centrum dat hulpmiddelen uitleent zoals rolstoelen, krukken, wandelstokken, rollators en looprekken. C4M staat op eigen benen en doet het ‘fantastisch goed’, zo deelt hij een pluim uit aan Brit Honsbeek die de organisatie inmiddels enkele jaren met succes runt.

‘Verhalen die indruk maken’

Tot slot vragen we Wim Baarslag naar het verhaal dat hem zelf het diepst heeft geraakt. Dat heeft toevallig ook te maken met verbandmiddelen die deBesteEHBOdoos heeft gedoneerd. Een jongeman had ernstige verwondingen aan zijn been. Hij was geopereerd maar het ziekenhuis kon hem geen verband meegeven om zijn wonden af te dekken. ‘Gelukkig lag er in de loods in Gambia op dat moment nog genoeg materiaal. Hij kon toen snel geholpen worden. Een Zweedse dame met wie wij contact hadden heeft hem geholpen met het dagelijks verwisselen van het verband. We hebben ook gezorgd dat hij een schoon matras kreeg want hij woonde in een hele vieze kamer. Met open wonden is dat niet bevorderlijk. Als je dan later ziet hoe dat been is genezen, dan heb je daar heel veel voldoening van.’

‘Nog een barbecue .. en dan pensioen’

Deze week begint het vullen van de laatste container. Letterlijk en figuurlijk een beladen en emotioneel moment: ‘Ja, dat is het zeker. Het is toch ons laatste wapenfeit. Zodra het weer het een beetje toelaat houden we nog een tuinfeest met barbecue voor alle vrijwilligers. Dan is het gebeurd.’ Daarna zal het moeten slijten. Al heeft Wim Baarslag nog geen idee hoe: ‘Deze zomer begint mijn pensioen. Dan ga ik helemaal niks doen. Dat is ook leuk .. denk ik.’ Hij slaakt nog maar eens een hele diepe zucht. Om zichzelf voor een laatste keer te overtuigen zo lijkt het: ‘Nee. Het is goed zo.’

Over oprichter Bennie Ahlers:

Bennie Ahlers was een geboren vrijwilliger die zich een groot deel van zijn leven inzette voor de samenleving. Hij zette op eigen houtje o.a. een weeshuis, doktersposten en een ziekenhuis op en verstuurde talloze containers vol materialen van sponsors naar Gambia. Bennie werd april 2014 benoemd tot Lid in de Orde van Oranje Nassau. Hij overleed 21 april 2015 na een lang ziekbed op 69-jarige leeftijd.