Romke (64) vindt nieuw perspectief bij deBesteEHBOdoos

Romke Idskema (64) uit het Friese Dokkum heeft een levensverhaal dat synoniem staat voor doorzettingsvermogen. Hij deed jarenlang zwaar fysiek werk, kreeg te maken met ingrijpende gezondheidsproblemen maar stond telkens weer op. Nu werkt hij als controleur bij deBesteEHBOdoos, een baan waarin hij rust, waardering en nieuw perspectief heeft gevonden: “Je wordt gewaardeerd zoals je bent.”

Romke Idskema groeit op in het kleine dorpje Peasens-Moddergat. Een plek waar de nuchterheid van Friesland hem al vroeg vormt. Als we met hem in gesprek gaan is zijn afkomst duidelijk hoorbaar: “Ja, de uitspraak hè. Ze horen het zo: jij komt uit Friesland.”

‘Het lichaam ging protesteren’

Romke’s loopbaan begint al op jonge leeftijd: “Ik was 17 jaar, geloof ik toen ik van school ging. Ik begon als timmerman.” Daarna volgen zware banen in onder meer de bouw, de visserij en jarenlang in het vak van stratenmaker. Het waren lange dagen, vertelt hij: “Vroeg beginnen en dan tot ver in de middag of avond doorgaan. En dat dan vijf, zes dagen per week.”

Kilometers maken, kilo’s tillen, buiten werken in kou, regen of zomerhitte. Het zware werk eist uiteindelijk zijn tol. Zijn lichaam begint steeds luider te protesteren. Slijtage aan knieën, schouders en andere gewrichten stapelt zich op: “Dat wordt dan een heel pakket. Slijtage, ja… dat komt in je lichaam.”

‘Laten zien wat je nog wél kan’

Als het visserijbedrijf waar hij werkt failliet gaat, klopt hij op eigen initiatief aan bij sociaal werkbedrijf Dokwurk. Hij kent er niemand en weet niet precies wat hij kan verwachten. Maar al drie weken later krijgt hij een oproep en begint hij aan een nieuwe periode van werk, leren en doorgroeien.

Bij Dokwurk ontdekt Romke dat inzet en vakmanschap ertoe doen, ook als je lichaam grenzen stelt. Hij haalt diploma’s, leert nieuwe technieken en bouwt stap voor stap aan een nieuw werkritme. Het is een plek waar hij kan laten zien wat hij nog wél kan. Hij werkt tientallen jaren in diverse functies, van groenonderhoud tot straatwerk.

Via Dokwurk naar deBesteEHBOdoos

Via collega Eric Pruis komt hij in contact met deBesteEHBOdoos. In eerste instantie denkt hij dat het niets voor hem is. Maar zijn levensmotto (gewoon proberen en kijken waar je uitkomt) wint het opnieuw: “Ik dacht: ik ken die wereld niet eens. Maar ik zei: hallo, we gaan het gewoon doen. Zo sta ik altijd in het leven.”

Hij gaat op pad als controleur van verbanddozen en AED’s bij bedrijven in het noorden van het land. Het is werk waarin nauwkeurigheid belangrijk is, maar waarop geen onnodige druk ligt. Het geeft hem structuur, vrijheid en het gevoel weer volledig mee te doen. Dat was precies wat hij nodig had. Contact met mensen, onderweg zijn en weten dat zijn werk ertoe doet. Romke voelt zich weer nuttig.

Onverwachte mokerslagen

Bovenop de lichamelijke slijtage krijgt hij in korte tijd tweemaal kanker. Eerst schildklierkanker en daarna borstkanker: “Ik drink niet, ik rook niet. En dan overkomt je dat. Dan kom je in die molen en denk je: waar beland ik hier?” Alsof dat nog niet genoeg is, volgt ook nog een liesbreukoperatie: “Dan zit je wéér in het ziekenhuis en denk je: waar stopt dit? Welk leven heb je nu?” Toch weigert hij bij de pakken neer te gaan zitten. “Ik wil niet in die hoek zitten waar ze lopen te mekkeren en te blèren. Ik wil door. Vooruit. Niet meer terugkijken” .

Rust en menselijkheid

Het nieuwe perspectief vindt Romke bij deBesteEHBOdoos. Wat hem het meest opvalt bij de sociale onderneming is de rust en de menselijkheid. “Jullie zijn geen jagers. Het werk moet niet per se vandaag af. In het begin joeg ik mezelf op. Maar dat hoeft helemaal niet.” Die ruimte zorgt er juist voor dat hij optimaal functioneert: “Je bent relaxter, meer geconcentreerd. Punt voor punt. En juist dan gaat het beter.”

Wat hem misschien wel het meest raakt, is hoe hij wordt gezien binnen het team: “Je wordt gewaardeerd zoals je bent. Het doet er niet toe dat je een handicap hebt. Je bent gewoon collega tussen collega’s. Dat vind ik mooi.”